Mijn naam is Bas en zo lang als ik mij kan herinneren heeft skiën een grote aantrekkingskracht op mij. De vrijheid, de weidsheid van de witte bergtoppen en het afdalen op de ski's, het heeft iets magisch. Als kleuter werd ik door mijn vader op de ski’s gezet met een tweetal instructies: “handjes op de knieën” en “kom maar”. Het werkte. Ik vond het prachtig. Mijn vader is op skigebied een autodidact en heeft zich met behulp van leergierigheid, doorzettingsvermogen en een gezonde portie afkijken het skiën tot op een vrij hoog niveau eigen gemaakt. Zijn enthousiasme heeft ons vele mooie skivakanties bezorgd en ik ben er dankbaar voor. Les heb ik als kind vrijwel niet gehad, totdat ik op de middelbare school een week les kreeg van een inspirerende skileraar. De rechte ski's werden langzaam verdrongen door getailleerde ski's en ik maakte kennis met het carven, de meest verslavende vorm van je voortbewegen over de sneeuw. Ik raakte meer en meer geïnteresseerd in de techniek van het moderne skiën, in bewegingsleer en in de methodiek van ski-instructie.